The Kruger Millions Mystery - 2023
Op Geloftedag sit ’n mens mos en dink oor dinge. Groot dinge. Klein dinge. En soms… oor dinge wat net weg is.
Soos die Kruger-munte.
Nie een spesifieke munt nie. Nee. Die Kruger-munte. Dié wat almal se oom gehad het. Of ’n oupa. Of ’n tannie wat dit “veilig gebêre het”. Dié wat altyd “êrens” was — in ’n kassie, ’n sakkie, ’n laai, of ’n ring wat nooit afgehaal is nie.
En toe, eendag, was dit net… nie meer daar nie.
Niemand weet presies wanneer dit verdwyn het nie.
Niemand het iets gehoor nie.
Niemand het iets gesien nie.
Maar almal onthou dit baie duidelik.
Daar is stories. O, baie stories.
Party sê die munte het saam met die dae verdwyn toe alles eenvoudiger was.
Ander sê dit het net bene gekry en geloop.
En dan is daar dié wat glo die Kruger-munt het self gekies toe hy moeg was sommer net weg geraak het vir mense en net verdwyn.
Wat ook al gebeur het, een ding is seker:
Elke Suid-Afrikaanse huis het daardie een ding wat “hier was, maar nou nie meer nie”.
En dalk is dit ook reg so.
Miskien is die Kruger-munt nie net goud nie, maar ’n herinnering.
Aan beloftes.
Aan stories.
Aan Geloftedag-stiltes waar ’n mens lag en wonder en maar net skouers ophaal.
Want sommige raaisels is nie daar om opgelos te word nie.
Hulle is daar om oor te glimlag — en te onthou.
16 December 2025 – Geloftedag, and the mystery of the Kruger coins
On Geloftedag one usually sits and thinks about things. Big things. Small things. And sometimes… about things that are simply gone.
Like the Kruger coins.
Not one specific coin. No. The Kruger coins. The ones everyone’s uncle had. Or a grandfather. Or an aunt who “kept it safe”. The ones that were always “somewhere” — in a little box, a pouch, a drawer, or a ring that was never taken off.
And then, one day, it was simply… not there anymore.
No one knows exactly when it disappeared.
No one heard anything.
No one saw anything.
But everyone remembers it very clearly.
There are stories. Oh, many stories.
Some say the coins disappeared along with the days when everything was simpler.
Others say they simply grew legs and walked away.
And then there are those who believe the Kruger coin decides for itself when it is tired of people — and just vanishes.
Whatever happened, one thing is certain:
Every South African home has that one thing that “was here, but now isn’t”.
And maybe that is just fine.
Maybe the Kruger coin is not only gold, but a memory.
Of promises.
Of stories.
Of Geloftedag silences where one laughs, wonders, and simply shrugs.
Because some mysteries are not meant to be solved.
They are there to make us smile — and remember.
Bok van Blerk - De la Rey - 2013
No comments:
Post a Comment